Als mijn 8-jarige zoon de kans krijgt doet hij het. Daarom houd ik hem, uit voorzorg, argwanend in de gaten als het tijd is. Toetjestijd wel te verstaan. Hij likt graag een pak vla af na het inschenken ervan in een bakje. En dat wil ik niet.
Onhygiënisch?
Niet omdat het onhygiënisch is. Dat is het óók natuurlijk. Maar omdat de vla er waterig van wordt. Niet direct, je ziet het meestal pas de volgende dag. En dan gaat mijn man klagen over de vla: dat hij niet meer goed is. Dat wil ik ook niet.
Enzym amylase
Hij heeft wel gelijk. De vla smaakt nog wel, maar ziet er anders uit. Er drijft een laagje water bovenop. Dat komt door het speeksel dat via het aflikken in het pak terecht kwam. Speeksel bevat een stofje dat zetmeel afbreekt: het enzym amylase.
Zoals je met een schaar een touw in stukjes knipt, knipt amylase zetmeel in kleine stukjes. Dat komt goed van pas in je mond. Daar zorgt het voor afbraak van zetmeel in voedsel: de eerste stap in de spijsvertering.
Zetmeel afbraak
Vla bevat ook zetmeel. Dat bindt de melk, waardoor hij dik wordt. Lik je een pak vla af, dan breekt amylase het zetmeel af, en wordt de vla weer dun.