Over asperges eten en die typische urinelucht

Over asperges: ruik jij die rotte koollucht?

Over asperges eten en die typische urineluchtPoints d’amour, parels van het land, koningin der groente, het witte goud. Ze zijn weer volop te koop: asperges. En daar haak ik graag bij aan.

Maar ik ben niet zo’n enorme aspergefan als Dame 2. Zij zweert erbij.

“Heerlijk met hardgekookte fijngesneden eitjes gemengd met geraspte kaas. Wat hamblokjes erbij. Beetje paneermeel en gesmolten boter erover, nog even in de oven en dan zijn ze helemaal top. Lekker met jonge krieltjes, gekookt in de schil met fijngesneden peterselie erdoor”, zei ze op zo’n toon dat het water me bijna in de mond liep.

Asperges klaarmaken

Maar dat houdt snel op als ik ermee aan de slag ga. Schillen. Dat duurt me te lang en raak ik lichtelijk geïrriteerd. En breken de topjes af dan kun je beter even niks tegen me zeggen.

Maar mijn kinderen hebben dat nooit door. Melden ze doodleuk dat ze ‘die dingen’ niet lusten.

Aspergeplas

Nee, ik bereid ze niet echt voor mijn lol. Maar manlief vindt ze ook heerlijk. En een beetje variatie kan geen kwaad. Af en toe toch asperges dus. En neem ik de typische lucht die je ruikt, als je na het eten gaat plassen, maar voor lief.

Onderzoekers vermoeden dat het stofje asparagusinezuur in asperges, verantwoordelijk is voor de ‘rotte of gekookte koollucht’ van de aspergeplas. Het lichaam zet dat stofje razendsnel om in vluchtige zwavelhoudende verbindingen. Al een half uur na het eten kun je dat ruiken.

Ruikers en niet-ruikers

Maar niet iedereen ruikt het. Percentages niet-ruikers lopen uiteen van 0% tot 50%, afhankelijk van het uitgevoerde onderzoek. Kun je de lucht niet ruiken dan is dat een genetische kwestie, en ontbreken er specifieke receptoren in je neus.

Aspergeplas vormers en niet-vormers

Verder kwamen onderzoekers erachter dat niet iedereen de aspergelucht produceert. Ook hier is geen vast percentage te geven. Het varieert van 0% tot 67%, afhankelijk van de bevolkingsgroep. Waarom niet iedereen dat kan, is nog niet opgehelderd.

Meer over asperges: feiten en cijfers

  • Asperges zijn de scheuten (stengels) die groeien aan de wortel van de aspergeplant. Groene asperges groeien in het daglicht boven de grond. De witte soorten zien het daglicht niet en groeien in het zand.
  • Er zijn mannelijke en vrouwelijke aspergeplanten. Mannelijke planten produceren meer asperges en worden in de teelt gebruikt.
  • Een (manlijke) aspergeplant levert ruim 20 kilo asperges in 1 oogstseizoen (in Nederland van maart t/m juli).
  • Aspergeplanten gaat ongeveer 8 tot 10 jaar mee. Daarna zijn ze ‘op’ en aan vervanging toe.
  • Een aspergescheut kan ongeveer 10 centimeter per dag groeien.
  • Verse of niet vers: wrijf je 2 asperges tegen elkaar aan en piepen ze, dan zijn ze vers.
  • Verse asperges kun je 5 tot 7 dagen bewaren in de koelkast. Vaak lees of hoor je dat dat in een vochtige keukendoek moet. Volgens mij kan dat ook in vershoudfolie. Het gaat er om dat ze niet uitdrogen maar ze moeten ook niet te vochtig worden. Dan gaan ze rotten.
  • Witte asperges moet je schillen, de groene niet.
  • Vroeger ‘moest’ je asperges een half uur tot drie kwartier koken (kookboek ‘Eenvoudige recepten’ van Martine Wittop Konink uit 1948). In 2012 adviseert het GroentenFruit Bureau om witte asperges 6-10 minuten te koken en groene asperges 3-6 minuten. Tot de onderkant gaar is en je er met een vork doorheen kunt prikken.

Bronnen

7 gedachten over “Over asperges: ruik jij die rotte koollucht?”

  1. Groene asperges kun je ook heel goed kort grillen in een grillpan (vooraf even marineren met wat citroensap, olijf olie en peper en zout). Met kort bedoel ik tussen de 2 en 4 minuten (niet voorkoken, gewoon rauw). Is echt heel lekker! Ik produceer en ruik het ook (inderdaad al binnen no time, volgens mij al wel eens binnen een kwartier na het eten al geroken), mijn vriend produceert ook, maar ruikt het niet (is in zijn geval niet gek, want hij kan helemaal niet ruiken, dus het ligt niet aan die specifieke geur).

  2. Heyyy dat hele voorbereiden waar je het over hebt. Geen idee. Ik doe ze gewoon onbehandeld in een braadpan met olie, zout en peper. Beetje garen aan alle kanten. En je eet ze met je vingers er bij af te likken. Ze carameliseren bijna door hun eigen suikers. Ik heb het dan wel over groene. Met eten laat je de onderkant van de steel achter, die is de hard. De rest moet lekker zacht geworden zijn. Dus, integendeel, als je eens geen zin hebt om uitgebreid te koken. Echt heerlijk. 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven